ملتجي مقامندن دعا
انسان مدنئ بالطبعدر. مدنيدر. بر آراده ياشامه كولتوريله مجهّزدر. زمان زمان انسانڭ قوردي انسان اولسه ده انسان انسانڭ علاجيدر. انساني بر آراده طوتان ايسه اورتاق نقطه لريدر. قوم، قبيله ، ديل، وطن، بايراقدر…
زورده قالان انسانه قوجاق آچه يينه انساندر. صواشده بيله اولسه صويني دشمان صفنده اولانله پايلاشان ده انسان اوغلي انساندر. چشيتلي سببلرله بر آراده اولمه وسيله سي وطنندن آيريلمق زورنده قالاني كندي اورتاغنه ، پايده سنه طاشييان ده انسان و انسانله متشكّل وطن و اداره سيدر. زيرا انسان ايلك انساندن بو يانه ملتجيدر. قوجاغنه دوشديگي دنيانڭ قاليجيسي دگل، گچيجي مسافريدر. ملتجي اولديغي دنياده التجا ايده جگي يگانه وارلق آنجق هر شيئڭ صاحبي اولان اللّٰهدر. ارجعي امري كلنه قدر، انسانه قول قنات كرمه مسئوليتيله موظّف اولان انساندر. اللّٰه كيمسه يي يرندن، يوردندن، انسانندن، الفتندن محروم ايلمه سين. كلڭ بوني عارف نهاد آسيه نڭ دعاسيله سسلنديره لم و آمين دييه لم…
بز، قيصيق سسلرز. . . مناره لري،
سن، اذانسز بيراقما اللّٰهم!
يا چاغير شوراده بال ياپانلريڭي،
يا قوغانسز بيراقما اللّٰهم!
ماهيه سزدر مناره لر. . . كوگي ده ،
كهكشانسز بيراقما اللّٰهم!
مسلمانلقله يوغرولان يوردي،
مسلمانسز بيراقما اللّٰهم!
بزه كوچ وير... جهاد ميداننى،
پهلوانسز بيراقما اللّٰهم!
قهرمان بكله ين ييغينلريڭي،
قهرمانسز بيراقما اللّٰهم!
بيله لم خصمه قارشي قويمه سني،
بزي جانسز بيراقما اللّٰهم!
يارينڭ يوللرنده ييللري ده ،
رمضانسز بيراقما اللّٰهم!
يا طاغيت كيمسه سز قالان سوروڭي،
يا چوبانسز بيراقما اللّٰهم!
بزي سن سوكيسز، صوسز، هواسز؛
و وطنسز بيراقما اللّٰهم!
مسلمانلقله يوغرولان يوردي،
مسلمانسز بيراقما اللّٰهم!
MÜLTECİ MAKAMINDAN DUA
İnsan medeni-i bittab’dır. Medenidir. Bir arada yaşama kültürüyle mücehhezdir. Zaman zaman insanın kurdu insan olsa da insan insanın ilacıdır. İnsanı bir arada tutan ise ortak noktalarıdır. Kavim, kabile, dil, vatan, bayraktır…
Zorda kalan insana kucak aça yine insandır. Savaşta bile olsa suyunu düşman safında olanla paylaşan da insanoğlu insandır. Çeşitli sebeplerle bir arada olma vesilesi vatanından ayrılmak zorunda kalanı kendi ortağına, paydasına taşıyan da insan ve insanla müteşekkil vatan ve idaresidir. Zira insan ilk insandan bu yana mültecidir. Kucağına düştüğü dünyanın kalıcısı değil, geçici misafiridir. Mülteci olduğu dünyada iltica edeceği yegâne varlık ancak her şeyin sahibi olan Allah’tır. İrciî emri gelene kadar, insana kol kanat germe mesuliyetiyle muvazzaf olan insandır. Allah kimseyi yerinden, yurdundan, insanından, ülfetinden mahrum eylemesin. Gelin bunu Arif Nihad Asya’nın duasıyla seslendirelim ve amin diyelim…
Biz, kısık sesleriz...minareleri,
Sen, ezansız bırakma Allah’ım!
Ya çağır şurada bal yapanlarını,
Ya kovansız bırakma Allah’ım!
Mahyasızdır minareler... göğü de,
Kehkeşansız bırakma Allah’ım!
Müslümanlıkla yoğrulan yurdu,
Müslümansız bırakma Allah’ım!
Bize güç ver... cihad meydanını,
Pehlivansız bırakma Allah’ım!
Kahraman bekleyen yığınlarını,
Kahramansız bırakma Allah’ım!
Bilelim hasma karşı koymasını,
Bizi cansız bırakma Allah’ım!
Yarının yollarında yılları da,
Ramazansız bırakma Allah’ım!
Ya dağıt kimsesiz kalan sürünü,
Ya çobansız bırakma Allah’ım!
Bizi sen sevgisiz, susuz, havasız;
Ve vatansız bırakma Allah’ım!
Müslümanlıkla yoğrulan yurdu,
Müslümansız bırakma Allah’ım!