مسجد اقصا
قاسم صاييسي باش محرر كوشه سنده سوزي رحمتلي محمد عاكف اينانه ويرييور و اوڭا قولاق ويرييورز.
مسجد اقصايي كوردم دوشمده
بر چوجق كبيدي و آغلييوردي
واروب اشيگنه آلنمي قويدم
صانكه بر ير آلتي نهر چاغلييوردى
كوزلرم يوللرده بكلر طورورم
نرده قرداشلرم دييوردي بر سس
ايلك قبله سي بنم اولو نبينڭ
اونوتديمي بوني عجبا هركس
براق طولانيردي يوره لرمده
معراجه يول ويرن خيز اسّي ايدم
بلليدر قوتساللغم شهر اسممدن
هر يانه نور صاچان بر كرسي ايدم
هاني او كونلركه بيڭلرجه مؤمن
تك يورك حالنده بڭا قوشاردي
همشهرم نبيلر يوزي حرمتنه
جوابه ايريشن دعالر واردي
شيمدي كيمسه جكلر وارماز يانمه
مؤمنده يوقصونم تك و تنهايم
روزكارلر سيله مز كوز ياشلريمي
چوللرده غائب بر يتيم واحه يم
مسجد اقصايي كوردم دوشمده
كوتور مسلمانه سلام دييوردي
طايانامييورم بو آيريلغه
قوجاقلاسين بني اسلام دييوردي
MESCİD-İ AKSA
Kasım sayısı baş muharrir köşesinde sözü rahmetli Mehmed Akif İnan’a veriyor ve ona kulak veriyoruz.
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu
Gözlerim yollarda bekler dururum
Nerde kardeşlerim diyordu bir ses
İlk Kıblesi benim ulu Nebi’nin
Unuttu mu bunu acaba herkes
Burak dolanırdı yörelerimde
Miraca yol veren hız üssü idim
Bellidir kutsallığım şehir ismimden
Her yana nur saçan bir kürsü idim
Hani o günler ki binlerce mümin
Tek yürek halinde bana koşardı
Hemşehrim nebiler yüzü hürmetine
Cevaba erişen dualar vardı
Şimdi kimsecikler varmaz yanıma
Müminde yoksunum tek ve tenhayım
Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı
Çöllerde kayıp bir yetim vâhayım
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Götür Müslümana selam diyordu
Dayanamıyorum bu ayrılığa
Kucaklasın beni İslâm diyordu